خوش بینی آموخته شده

به بخش آخر رسیدم و فکر می کنم یه چیزی توی مغزم تکون خورده! و این نویدبخشه برای منی که دنبال تغییر خودم هستم. قطعا تمرین و ممارست نیاز داره تا ملکه ذهنم بشه. خوشحالم برای اینکه راهکار بهم بده سیصد صفحه منو دووند :) و بهم ثابت کرد که داره حرف علمی و آزمایش شده به خوردم میده :)

پ.ن: من واقعا نمیدونم چطوری بگم بعضی کتاب ها رو حتما بخونید؟

حتی اگر بعد از خوندنش بگید چرته و احلام هم با این معرفی کتاب هاش! بازم حاضرم هر گونه فحش و لعنی رو پشت سرم تحمل کنم و بلند میگم: خواهش میکنم بخونید این کتاب بالا رو!

+ جامعه ی عزیز به کجا می روی؟ خواهشا من رو با خودت نبر! :)  (با ربط و بی ربط)

کتاب های فروردین و اردیبهشت :)

وقتی نیچه گریست

باز هم به این نتیجه رسیدم که وقتی یه کتابی زیاد توی اینستا و فضای مجازی باهاش عکس می گیرن فقط یک مدله :) و یک مدل آنقدرها ارزشمند نیستن. کتاب فوق العاده ای نبود. و من چون خودم فلسفه بافی دوست دارم تا آخرش خوندم. گفتگویی تخیلی نیچه با یک روانشناس است. می خواهد خیلی زیبا بگه که نیچه خیلی هم پوچ گرا نبود :))

شیب

خوشحالم که کتاب شیب به من فهموند که کتاب های کوچک و لاغر مردنی می تونند خیلی خوب باشند. ست گادین آدم معروفی است (برای ما که نه، برای خارجکی ها) یکی از عادت های جالبش بلاگر بودنش و اینکه هر روز وبلاگش را به روز می کند. از بزرگان دستیابی به موفقیت و ... است. شیب یاد می دهد که چه موقعی باید دست از کاری برداریم یا ادامه بدهیم :)

مهندسی خوشبختی

فکر میکنم ما ایرانی ها که اینقدر عاشق رفت و آمد و حفظ روابط در بین دوستان و فک و فامیل داریم باید از این قبیل کتاب ها را بخوانیم و یاد بگیریم در جمع ها و دورهمی نه خودمان اذیت شویم و نه دیگری را اذیت کنیم. به قول این کتاب آدم وقتی خوشبخت است که در رابطه هایش خوش و خرم و موفق باشد. رابطه با همسر رابطه با فرزند و روابط اجتماعی و کاری :)

بهرام پور و موسسه اش را واقعا قبول دارم. اصولی کار می کنند

پروژه شادی

کتاب جالبی بود ولی حجم زیادش حوصله بر بود. خوب خانم ها زیاد شرح و بسط می دهند :) گریچن رابین تصمیم میگیرد که یک پروژه یک ساله برای شاد بودن خود داشته باشد. گریچن هر ماه تصمیم میگیرد که برای شاد بودن خودش کارهایی را انجام دهد. هر فصل کتاب به یک ماه میلادی تعلق دارد. مثلا از جمع و جور کردن و مینیمال زندگی کردن گرفته تا ارتباط با همسر و فرزندان، دنبال علایق خود رفتن، امور معنوی رسیدن، ارتباطات دوستانه و... کتاب خوبی بود و به آدم انرژی میداد. ولی انصافا خیلی کشدار بود :)

چیزهای خوبی یاد گرفتم ازش

روی سیم تار

داستان نوجوان نشر شهرستان ادب بود. بیشتر شبیه کار بزرگسالان بود تا نوجوان. ولی چون موضوع مورد علاقه من یعنی مرگ را بررسی کرده بود من دوستش داشتم. از کتاب هایی که هدف درستی را دنبال می کنند خوشم می آید. خوشمان آمد. قطعا نویسنده قوی تر هم می تواند بنویسد

پ.ن: بی صبرانه منتظر خواندن کتاب های خوش بینی آموخته شده و تئوری انتخاب هستم.

نمایشگاه 98

دیروز رفتیم و با جناب همسر گشتی در نمایشگاه کتاب زدیم :) جای آن هایی که نیامدند هیچ خالی مباد

جمعیت خوب بود ولی واقعا نمیدونم چقدر خرید می کردند! و ایضا چقدری کتابخوان بودند واقعا!

و باز هم مخالف برگزاری نمایشگاه در مصلی هستم :)

واقعا متاسفم که نمازخانه فقط کنج حیاط کنار ستون و یک موکت. و خیل کثیری که روی زمین خالی داشتند نماز می خوندند :/

چندتایی کتاب که فکر می کردم برام خیلی ضروری هستند خریدم

(چند سالی هست که خرید زیادی نمی کنم. چون نیازی نمی بینم که حتما همه کتاب ها را توی کتابخونه ام داشته باشم، چون خیلی از کتاب ها را فقط یکبار می خوانم رجوع دوباره ندارم بهشون. به شدت معتقد به کتابخونه و کتاب امانی هستم)

کتاب هایی که خریدم:

تئوری انتخاب / گلسر

کتابیه که از داشتنش توی همین ساعات اولیه کلی به خودم میبالم. تئوری انتخاب معتقده ما هستیم که هر نوع رفتاری رو انتخاب می کنیم. خشم، نگرانی، استرس و.. هر وقت خوندم باز بیشتر راجع بهش حرف میزنم. (شایدم نزنم چون کتاب نمی خونید ) این کتاب رو چند سال پیش قصد خریدش رو داشتم ولی در نظرم گرون اومد و نخریدم. اما امسال دل به دریا زدم و خریدم . 80 بود که با تخفیف 70خریدم. نشر سایه سخن انصافا کتاب های خوبی منتشر میکنه. قطعا کتاب های دکتر صاحبی هم جالبه

خوش بینی آموخته شده / مارتین سلیگمن

سلیگمن از بزرگان مثبت اندیشی است و دوست داشتم حتما این کتاب رو بخونم. از نشر رشد گرفتم35 تومن. ترجمه های دیگه هم داره. تازه فهمیدم نشر رشد چقدر عالیه. حتما سراغ کتاب هاش برید. تو انتشارات دانشگاهی بود. قطعا بعدا کلی کتاب از میخرم.

قصه دلبری

 زیاد تبلیغش رو دیدید. قصه شهید مدافع حرم محمدحسین محمدخانی

کتاب رادیویی اینک شوکران

مجموعه اینک شوکران های روایت فتح است. نمیدونم منظورش از کتاب رادیویی چیه. کتاب صوتی با رادیویی چه فرقی داره؟ . فعلا سی دی رو نزاشتم سیستم تا ببینم :/ خوب برو بزار

مزاج شناسی / استاد خیراندیش

مدت ها بود احساس میکردم باید بیشتر راجع به طب سنتی و اسلامی بدونم. طی بررسی هام استاد خیراندیش را بهتر یافتم. کتابش برام خیلی لذت بخشه. همش میگم چرا اینقدر رفتارهای غذایی بدی داشتم تا الان :))) چطور زنده ام

شفای زندگی/ لوییز می

این کتاب هم قبلا همینجا معرفی کردم :) از کتابخانه امانت گرفته بودم ولی احساس کردم باید کنارم باشه و حسابی توش خط بکشم و برچسب بچسبونم و.. :)

پ.ن: خیلی کتاب هست برای خوندن. ولی به قول همسرم عمل مهم تره!

پایان زندگی تواین

زندگی نامه مارک تواین به پایان رسید. هر چقدر جای جایش جالب بود، آخرش به تلخی گرایید. خوب چه می شود کرد. از دست دادن عزیزان تلخ است.

باز هم تکرار مکرر می کنم که این کتاب را از دست ندهید :)

خوب کتاب بعدی ای که دم دستم هست و حدود 50 صفحه ای هم یکهو دیدم که خوانده ام، دشمن عزیز جین وبستر است. با کتاب قبلی هیچ قرابتی ندارد جز اینکه هر دو نویسنده آمریکایی هستند و فضاها هنوز درون آمریکاست.(صدای پس زمینه مرگ بر آمریکا  :))) )

خیلی وقت پیش شاید حدود 10 سال پیش بابالنگ دراز را خوانده ام. حالا این دشمن عزیز گویا ادامه ای است بر بابالنگ دراز. بخوانیم ببینیم چه خواهد شد

پ.ن: شما چه می خوانید؟

زندگی تواین2

هنگامی که سوزی هشت ساله بود، چند بار مادرش به او گفت: سوزی، تو نباید سر چیزهای جزئی گریه کنی. این حرف زمینه ای برای فکر کردن به دست سوزی داد. او برای چیزهایی دلشکسته شده بود که به نظرش مصیبت بزرگی می آمد- مثلا شکستن یک اسباب بازی، به هم خوردن یک پیک نیک، به خاطر رعد و برق و باران، به چنگ گربه افتادن- و حالا این کشف غریب برایش پیش آمده بود، علت غریبی، اینها مصیبت های بزرگ نیست. چرا؟ مصیبت ها را چه جوری باید اندازه گرفت؟ قاعده اش چیست؟ برای تشخیص مصیبت های بزرگ از مصیبت های کوچک باید راهی باشد؛ قانون این تناسبات چیست؟ این معما را مدتی با شوق زیر و رو کرد. ظرف دو یا سه روز گاه گاه بهترین افکار خود را متوجه آن ساخت، ولی این مسئله او را متحیر می کرد- و شکست داد. بالاخره خسته شد و پیش مادرش رفت و از او کمک خواست.

_مامان چیزهای جزئی چیست؟

اول این سوال ساده ای به نظر می آمد. با این حال، قبل از آنکه جوابش را در قالب عبارات ریخته شود، کم کم اشکالات فکر نکرده و پیش بینی نشده ظاهر گردید. کوشش برای توضیح به وقفه برخورد. سوزی کوشش کرد با یک مثال به مادرش کمک کند و او را نجات دهد. مادرش خواست خود را آماده کند که به شهر برود و یکی از ماموریت هایش این بود که ساعت بازیچه ای را که وعده اش از مدت ها قبل به سوزی داده شده بود، خریداری کند.

-مامان اگر خریدن این ساعت را فراموش کنی، این یک مسئله جزئی خواهد بود؟

او منظورش ساعت نبود، چون می دانست که خریدن ساعت فراموش نخواهد شد. آنچه که امید داشت این بود که آن معما را حل کند و مغز کوچک و گیج شده او را صلح و آرام ببخشد.

البته امید او به یاس تبدیل گردید- به علت اینکه اندازه بدبختی هر کسی را نمی توان مقیاس کس دیگری معین کرد و فقط مقیاسات شخصی که به ان بدبختی گرفتار شده، اندازه آن را تعیین می کند. افسر از دست رفته ی یک سلطان برای خود سلطان چیز مهمی است، اما برای یک بچه اهمیتی ندارد. بازیچه ی گمشده ای هم برای بچه بسیار مهم است، اما در چشم سلطان چیزی نیست که آدم به خاطرش دل افسرده شود. بالاخره روی یک حکم توافق شد که براساس مدل بالا قرار داشت و بر اثر این حکم، به سوزی اجازه داده شد که از آن به بعد مصایب خود را با متر خودش اندازه گیری کند.*

* کتاب زندگی من نوشته مارک تواین صفحات 382 و 383

پ.ن: سوزی دختر باهوش و متفاوت مارک تواین است که ماجراهایش آدم را به وجد می آورد. یک دختر شش ساله یا ده ساله چنان پایبند به مسائل اخلاقی می شود که شبانه روز راجع به آن ها فکر می کند. سوزی وقتی سیزده ساله می شود مخفیانه زندگی نامه ای برای پدرش تنظیم می کند که در نوع خود جالب است. و به قول مارک تواین چقدر صریح و صادقانه و بی پروا آن را نوشته است.

اما عمر سوزی هیچوقت به درازا نمی کشد....

+ حالا در صفحه 522 کتاب هستم و حدود دویست صفحه ای مارک تواین ماجراهای کاری اش و شکست هایش را گفته و فکر می کنم یک دوره اقتصاد گذرانده ام :) حالا به بخش جذاب نوشتن هایش رسیده ام.

برای من خسته کننده نیست که این متن های طولانی را تایپ می کنم. خواندنش که برای شما کسالت بار نیست؟

در خانه ی ما

از آن اولش تصمیم داشتیم با همدیگر بخوانیم. یک کتاب بگیریم دستمان و من بخوانم و او بخواند. ولی خوب همیشه فقط اول هایش خوب پیش رفت و کار به آخر نکشید. اما این چند شب جرقه ای در خانه ی ما خورده که چشم و دلمان را روشن ساخته است. خانه مان شبیه کتابخانه شده . و طوری آرام سرهایمان را داخل کتاب می کنیم که اگر صدایی از کسی دربیاید آن دیگری با مداد روی میز می کوبد که: هیییس

من که سخت دلبسته زندگی مارک تواین شده ام و همسرم گاه زبان انگلیسی اش را می خواند و گاه کتاب کارآفرین یک دقیقه ای را. البته کارآفرین یک دقیقه ای را با هم شروع کرده ایم. و چون من مثل آن داستان خرگوش و لاک پشت به تندخوانی خود مطمئن هستم یک جایی از کتاب به استراحت نشسته ام و ایشان آهسته و پیوسته می خواند و نکته برداری می کند.

این روزها که خبر آتش سوزی کالیفرنیا می آید جفتمان یک افسوس می خوریم. البته افسوسی که تهش به خنده ای منجر می شود. مثلا در خیالمان بنده شهر کالیفرنیا را پیشنهاد داده بودم برای زندگی در آینده. و خلاصه آرمان شهر مان حسابی سوخت. و من می گویم ببین عجب شهر زیبایی انتخاب کرده بودم. :)) خلاصه اسباب خنده مان شده این خیال پردازی (مگه میشه آدم ایران رو ترک کنه؟؟؟ میشه؟)

البته چند وقت پیش حرفی توی سرم آمد و زود به زبان آوردمش، گفتم مگر ما آدم ها فرقی خواهیم کرد؟ چه در غرب چه در ایران؟ ما همین تنبل ها هستیم. و فقط آنجا مجبور می شویم برای زنده ماندن بیشتر و بیشتر تلاش کنیم. خوب چه می شود همین تلاش را در همین جا بکنیم. تلاش برای زنده ماندن روح و جسم مان!

ما بعضی از شب ها با همدیگر قرآن هم می خوانیم. راجع به آیات بحث هم می کنیم. غصه مان می شود که کتاب راهنمای زندگی مان اینقدر بین ما مهجور است

راستی زندگی ما چقدر رنگ و بوی قرآن دارد؟

پ.ن: خیلی دلم خواست راجع به این روز و هفته کتابخوانی چیزی ننویسم ولی نمی شود. روز پنجشنبه رفتم کتابخانه، اصلا نمی دانستم چه خبر است. گفتند روز کتاب و کتابخوانی است. چون قیمت عضویت از پنج هزار به پانصد تومن تقلیل یافته بود، عده ی کثیری برای عضویت آمده بودند. من که داشتم می رفتم سمت قفسه ها گفتند که امروز کتاب نمی دهیم سرمان شلوغ است (در روز کتابخوانی کتاب نمی دادند، صرفا دکان عضویت گرم بود) من هم گفتم باشد. از انجا که می دانستم شماره های قبلی مجله ها را با قیمتی اندک می فروشند. گفتنم من شماره ی قبلی ترجمان را می خواهم. گفتند نه نمی شود. باید تا دو شماره قبل زیر قفسه مجله موجود باشد. گفتم باشد و توی دلم گفتم: فکر نمی کنم حتی یک نفر در اینجا دستش را به این مجله بزند و حالا که ما مشتاقیم برای خواندن قانون بازی شان گل کرد.خلاصه هیچ استقبالی از خواندن ما در روز کتاب و کتابخوانی نشد. من نمی فهمم چه شده که حالا آن روز را کش می دهند می گویند هفته کتابخوانی!!

زندگی تواین

" ...در هانیبال پسربچه ی برده ای داشتیم که از یک نفر او را کرایه کرده بودیم. این پسر که اهل ساحل شرقی مریلند بود، از خانواده و دوستانش جدا کرده و در نیمی از سراسر قاره آمریکا کشانده و فروخته بودند. روحیه ای شاد داشت و پاک و خوش اخلاق بود و شاید پر سر و صداترین مخلوقی به شمار می رفت که تا آن وقت خدا خلق کرده بود. در تمام مدت روز آواز می خواند، سوت می زد، زوزه می کشید، سرفه می کرد و می خندید. این حرکاتش دیوانه کننده و غیر قابل تحمل بود. بالاخره یک روز من از کوره در رفتم و با خشم پیش مادرم دویدم و گفتم: سندی یک ساعت آواز خوانده بدون اینکه یک وقفه در آوازش باشد، من تحملش را ندارم، بهتر نیست که لطفا دهن او را ببندید؟

اشک در چشمان مادرم جمع شد و لبانش به لرزه افتاد و چیزی شبیه به این در پاسخم گفت: برده ی بیچاره! وقتی که آواز می خواند، علامت این است که بدبختی خود را به یاد نمی آورد، و این امر مایه ی آسایش خاطر من است اما وقتی که خاموش است متاسفانه به فکر می افتد و من نمی توانم این را تحمل کنم. او دیگر هرگز مادر خود را نخواهد دید، و اگر می تواند آواز بخواند، من نباید جلو او را بگیرم، بلکه باید شکرگزار باشم. اگر بزرگتر از این بودی حرف مرا می فهمیدی. آن وقت صدای این بچه ی بی کس تو را خوشحال می کرد.

این سخنان ساده که شامل لغت های کوچکی بود، در من تاثیر کرد و سر و صدای سندی دیگر برای من اسباب زحمت نبود.... "

+ بخشی از کتاب زندگی من نوشته مارک تواین

پ.ن: از سال گذشته دنبال کتاب زندگی من می گشتم. تا اینکه بالاخره کاشف به عمل آمد که در کتابخانه محله ی جدیدمان موجود بوده و من بی خبر بودم. زندگی من در واقع زندگینامه ی مارک تواین است که به قلم خودش نوشته شده. مارک تواین که کتاب های هاکلبرفین و تام سایر و شاهزاده و گدا و.. را نوشته.

مارک تواین سعی کرده به سبک کاملا شاد و مفرح زندگی خودش را بنویسد و نه خشک و بی روح. هر فصل که شامل حدود 5 الی 10 صفحه است موضوعی دارد و به قول مترجم انگار هر فصل یک داستان کوتاه می خوانی و لذت وافر می بری.

مارک تواین آنقدر شرور و شیطان است که آدم نمی تواند از کتاب دست بردارد. پسری که مثلا اگر این هفته در برکه غرق شده باز هم هفته دیگر همانجا غرق می شود. و به قول خودش تا شنا را یاد بگیرد هفت باری تا غرق شدن پیش می رود. یا برای اینکه از دست ترس مبتلا شدن به سرخک رها بشود خودش را میچسباند به یک فردی که سرخک گرفته تا حتما سرخک بگیرد و رها بشود. پسری که تمام روز را شیطنت می کند و شب ها نادم می شود ولی باز هم وقتی خورشید طلوع می کند به کارهایش ادامه می دهد.

و باز هم جوانی و سر پر سودا و غرور. و البته رنج عظیمی که در لفافه ای از طنز نمی توان پنهانش کرد.

تمام فصل ها درسی دارند و بیهوده بیان نشده اند و اصلا مطالب و شرح اضافه ندارد

خوبی دیگر این کتاب این است که با مارک تواین یک دوره تاریخ و فرهنگ و جغرافیای آمریکا را هم می خوانی آن هم با شیرینی تمام.

توصیه احلام:

* اگر می خواهید یک کتاب خیلی خوب را از دست بدهید، این کتاب را نخوانید*

+کتاب 734 صفحه دارد. پی دی افش هم در اینترنت موجود است. من فعلا 250 صفحه اش را خوانده ام

تیتر نداره که. کتاب بخونیم

کتاب دوستانى هم هستند که از ترسِ اینکه گنجینه‌ى کتابشان را براى همیشه از دست بدهند، هرگز کتاب امانت نمى‌دهند. (یک ضرب المثل قدیمى عربى اندرز مى‌دهد که «کسى که کتاب امانت مى‌دهد، یک احمق است؛ اما کسى که کتاب را پس مى‌دهد، احمق‌تر است.») من به پیروى از توصیه‌ى هنرى میلر همیشه اهل امانت دادن کتاب بوده‌ام: «کتاب‌ها هم مثل پول دائما باید در گردش باشند. تا جایى که بشود، قرض بدهید و قرض بگیرید؛ هم کتاب را و هم پول را! مخصوصا کتاب را؛ کتاب‌ها به مراتب بیشتر از پول، چیزى براى عرضه کردن دارند. کتاب فقط یک دوست نیست، بلکه مى‌تواند دوستان بسیارى برایتان به ارمغان بیاورد. زمانى که با ذهن و روحتان صاحب کتابى هستید، ثروتمندید. اما وقتى آن را به شخص دیگرى بدهید، سه برابر ثروتمندید.»

– از متن کتاب تولستوی و مبل بنفش اثر نینا سنکویچ

*برگرفته از سایت کافه بوک

پ.ن: بنده دکوری و ویترین و.. را بالکل هر گونه اشیای بی فایده را در خانه ام راه نداده ام. در عوض یک کتابخانه درست و حسابی را توی هال گذاشته ام. به خاطر همین بعضی مواقع مهمانان عزیز سرکی به کتابخانه می زنند. (خیلی به ندرت، برای خودم هم عجیب است، چون اگر بنده جای مهمان هایم بودم فقط روی کتابخانه خیز برمیداشتم) بعد کتاب هایی را انتخاب می کنند. با کلی خوشحالی می گویم: ببرید بخوانید. آن ها هم یک لبخندی می زنند. دو دقیقه ای توی دستشان می چرخانند. بعد وقتی من حواسم نیست یکهو میبینم دوباره گذاشته اش سر جایش :/

خلاصه ما کتاب هم می دهیم نمیبرند. تازه با کمال پررویی گفته ام چرا نمی برید خوب؟ می گویند آخه نمی خونیم.

یعنی دربدر این انگیزه های کتاب خوانی هستم که در جامعه موج می زند

سلامی به سوی تلویزیون کتابی

چند مدتی هست هر وقت تلویزیون رو روشن می کنم دنبال یه برنامه ای هستم که از کتاب حرف بزنه. از شبکه نسیم کتاب باز رو میده که خوب فکر کنم برای خیلی ها جذاب باشه. ولی نمیدونم چرا به من نمیچسبه. از شبکه چهار هم یه برنامه ای میده کاملا بی برنامه که کتاب خون میارن و کتاب معرفی میکنن. خیلی خوب بود ولی :)) ولی دقیق کی پخش میشه نمیدونم. البته شبکه ی چهار یه تبلیغاتی رو هم مدام پخش می کنه سعید بیابانکی میاد و میگه جمعه بیایید کتاب 4. که حتی یکبارم نشد ببینم. فک کنم شبکه 5 هم یه تیزری راجع به معرفی کتاب داره. کوچولو موچولو.

من این برنامه هارو دریافت کردم. فقط نمیدونم اصلا دقیقا کی میدن!! :)

شبکه ی تماشا هم هر وقت من میزنم داره سرزمین آهن میده، خدا برکت به این سرزمینشون هزار الله اکبر.

کلا تلویزیون نگاه نکنه آدم سنگین تره

والا با این فیلماشون

پ.ن: اگه برنامه ای راجع به کتاب و کتاب خوانی موجود است معرفی کنید تا توی یه پستی مفصل تبلیغشون بکنیم :) اینقدر خوابالو نباشید دیگه. زود ، تند، سریع.. fast.. fast...fast....

جلد دوم را هم بستیم

آنقدر که در جلد دوم به مهمانی اعیان و اشراف و مجلس رقص رفتیم دارم فکر می کنم امشب مهمانی آنامیخیویلیا است یا رستف ها پول دستشان رسیده و باز مهمانی می دهتد! 

آخ که الن و پی یر چقدر شبیه آناکارنینا یند. البته آنا دوست داشتنی تر از الن بدجنس است. ولی پی یر به همان وضعیت فلاکت بار شوهر آنا است. سیب زمینی ماسون!

چقدر صحنه ی سورتمه رانی نیکلا و عشقش به سونیا قشنگ بود! آخ برف و سرمای منفی ده درجه و...

پ.ن: از آنجا که جناب هم سر دارند سفر به گرای 270 را می خوانند و هر از چندگاهی اینجانب به سمت کتابخوان در می آیم ، چقدر دلم قلم روان و ساده احمد دهقان را می خواهد. و به راستی گاهی شبیه او می نویسم و حتی فکر میکنم!

+همین روند سریع برای پست گذاشتن را بپسندید :)