منت خدای را عزوجل..

 

دیروز گلستان سعدی میخواندم

چقدر دلم برای شعر و متن ادبی تنگ شده بود

سعدی واقعا در و گوهر سفته توی کتابش

حس بدی به من دست میدهد وقتی چنین گنج هایی داریم و دستمان به آت و آشغال هاست

مخصوصا جوان های امروزی که اصلا نمیدانند بوستان چیست سعدی کیست

یادم هست آن قدیم تر که میخواستن سواد یاد بگیرن هنرشان این بود که بوستان و گلستان را از بر بشوند

انگار که کتاب درسی شان باشد

ادعا ندارم که گذشتگان بدتر بودند اتفاقا بدتر بوده ولی روال کند و طبیعی زندگی گذشته است که قابل ستایشه

توی دنیای امروز کسی دنبال فضل نیست هر چه هست در بی ادبی و عناد است

انگار هر چه کج فهم تر به روز تر و انسان تر

البته این رسم روزگار است که انسان ها از یکدیگر تقلید میکنند و جامعه یکدست شبیه هم می شود

ولی اینکه کسی صاحب فضل باشد و کسی تحویلش نگیرد خیلی دیگر نوبر است

چیزی که امروزه شاهدش هستیم

 

باید عمیق شد در زندگی

زندگی طبیعی

نه زندگی ای که مدام آویزان افکار و اعمال دیگران است

 

 

 

 

+بعضی روزها نگهداری از علیرضا سخت میشود. حالا یا شرایط خودم مساعد نیست یا علیرضا روز بدقلقی اش است

باید فکر برای صبوری در اینجور مواقع بکنم

 

+ دوباره در تلاشم که استفاده از گوشی رو به حداقل برسونم

موفق میشم

مطمئنم