به بر خیال دارم گل رنگی از قبایت

تمام صبح های عالم از گل هایی شروع می شوند که از خود بویی ندارند. گل هایی که بویش به تعداد صاحبانش متغیر است. گل هایی که نشان از بهشتی بودن صاحبش دارد. گل هایی که حتی برای بیدار کردن تو برای نماز صبح تا کنار بسترت ریشه می دوانند. گاه که روزگار سخت می شود مجبوری دست به دامن همین گل ها بشوی. سرت را به دامن سبز و قرمزشان بگذاری و بگویی: دلت که شکست برای من دعا کن. گل ها رنگ و رویشان می رود اما همیشه گل اند و همیشه مامنی هستند برای تمام خستگی هایت. چقدر محتاجم به گل های چادر نمازت مادرم.....

       

+ بخرام و نازها کن، سرِ ما و نقش پایت..

+ عید مباااارک

روز مادرا مبارک. روز خانم خانما مبارک :)))

پ.ن: اینجا اگر یک مخاطب هم داشته باشد برای احلام مایه ی مباهات است. اما چندی است با خودم درگیرم که اصلا مطالب خواندنی هستند؟؟