۲۲ شهریور

 

دیروز روز نخواستن بود برای من و شاید ناتوانی در خواستن

خودتون میدونید وقتی از برنامه عقب میوفتید، سخته برگردید دوباره به برنامه. دیروز روز برگشت بود برای من ولی نمیتونستم درست مثل اون لحظات کابوس که از وحشت میخواهی داد بزنی و کمک بخواهی ولی هیچ صدایی از گلوت درنمیاد! دیروز برای من لحظاتش اینطوری گذشت

تلاش های بیهوده برای برگشت

خوابیدم ، بیرون رفتم با علیرضا بازی کردم

ولی نتونستم برگردم

شب بخشی از راست سرم درد میکرد، گفتم میخوابم درست میشه

حالا خوابیدم و بیدار شدم و قرص خوردم ولی هنوز درست نشده!

شبیه درد سینوس روی ابروی راسته ولی نمیدونم چرا ول نمیکنه!

صبح پاشدم و به علیرضا خیره شدم که چشماش باز کرده بود و تلاش می‌کرد گریه کنه ولی چون من نگاش میکردم نمی تونست.

بلند شدم و یه سری کارها رو کردم تا علیرضا یکم بازی کنه و خسته بشه 

الان هم خوابید تا من بتونم ظرف های شام دیشب رو بشورم

روی کاغذ نوشتم چرا زندگی من اونجوری که میخوام نمیچرخه؟

 

جدا چرا؟

چرا؟

 

یعنی ما فرمان زندگی مون رو نمیتونیم اونجوری که می‌خواهیم بچرخونیم؟

کجای کار ایراد داره؟

چرا بلد نیستم، چرا حواسم پرته؟

 

 

 

 

 

+تلاشم از صبح برای برگشت ستودنیه

قطعا امروز یه روز عالی و پر از برگشت میشه

جزوه کودک متعادل رو میخونم فتوشاپ کار میکنم

نمیزارم جا بمونم

 

 

 

 

 

نوزدهم شهریور

 

همسرم دیروز از ‌کربلا رسید. سفر خوبی  رو گذرونده بود خداروشکر. چون توی خلوتی رفته بود و برگشته بود. مرز ها شلوغه و خیلی نگران هستن با این شلوغی ها وضعیت سفرشون چجوری میشه.

به خواهرم میگفتم واقعا جاذبه ی حسینی که میگن اینه 

میکشه میبره، بدون این چارچوب های دنیایی

قطعا هر کشور پیشرفته ای هم میزبان این همه مهمان بود، کنترلش خیلی سخت بود. باز دم عراقی ها گرم.

 

 

امروز با علیرضا درگیری زیاد داشتیم. کلافه بود و من نیز ایضا. چون کارهام زیاد و تلنبار شده بود.

کلی کار خونه کردم و همچنان ادامه دارد

الانم فکر کنم با چشم بسته دارم اینا رو تایپ میکنم

 

 

*یه عذرخواهی به خودم بدهکارم بابت وقفه ای که انداختم برای پست روزانه ام!

ببخشید خود جان .

 

 

 

*مطلب گذاشتن با گوشی رو دوست ندارم و اصولا پای سیستم میشینم ولی خوب بهتره کمال گرایی رو در این زمینه کنار بزارم. چون باعث میشه حتی وقتی خیلی خسته ام پست روزانه ام رو بزارم.

 

 

پنجم شهریور

 

 

سلام سلام

اگه چند روز ننوشتم به این معنی نبود که جا زدم. نمیدونم چرا نمیشد که بیام و حتی میومدم ولی چون تایمش نبود نمی‌نوشتم چیزی.

همچنان مشغول برنامه م هستم.

حال و هوای اربعین داره دیوانه ام میکنه، میدونم با علیرضای فسقلی سخته رفت یعنی سخت که نه، بچه اذیت میشه ، من که سختم نیست.

ولی دلم مدام میخواد که باشم تو این مسیر.

هر چند از خدا میخوام عمری بده و سعادتی که قسمتم بشه سال های بعد.

 

 

 

 

برنامه امروز:

من هم دیروز و هم امروز داشتم کتاب راهنمایی و رانندگی میخوندم، یعنی تحت هر فرصتی که پیش میومد. چون دوشنبه آزمون دارم. و اصلا حوصله ندارم دوباره اینارو بخونم و برم امتحان. پس حتما حتما باید قبول بشم.

تست درایو ، نمونه سوالات داره که خوبه وقتی انجامشون میدم

همشم انجام میدم تا و رد میشم :)))) ولی خوبه با ۸۰ درصد

 

 

 

 

+جمعه علیرضا ۵ ماهش رو تموم کرد

روزهای شیرین بودنشه، دنیا پر از قشنگی هاش داره میگذره، دلم میخواد براش کش بیاد این روزها، من که هیچ عجله ای ندارم بزرگ بشه

کاش همینقدر کوچولو میشد با هم بحث های فلسفی بکنیم

 

 

 

 

دوم شهریور

 

 

تمام دیروز در حال جمع آوری از بیرون به داخل خانه بودم و تمام امروز را صرف جمع و جور کردن مرتب سازی و تمیزکاری کردم. زندگی دنیا چیز عجیبی است. انگار هر چقدر داری انگار هیچ نداری.

گاهی به سرم میزنه همه ی زندگی و وسایلش را به حراج بگذارم و بروم. از این شهر به آن شهر.

اصلا مگر چقدر در این دنیا زندگی می کنیم که باید توی خوابگاه های خودمون شبانه روز بمانیم.

فکر میکنم به خودم ظلم می کنم با ماندن!

 

 

 

 

 

برنامه امروز:

امروز فقط توانستم وسایلم را مرتب کنم در یک گوشه و اصلا فرصت استفاده کردن نبود.

دیروز پست نگذاشتم ولی هم فتوشاپ کار کردم و هم کودک متعادل را خواندم :)

 

 

 

+ کم خوابی گاهی بین روز اذیتم می کند. راهش فقط عاشق شدن است. آدم فقط برای عشق همه کار می کند و دست به جنون می زند.

قول می دهم فردا عاشق تر باشم :)