علوم تنفسی
علوم انسانی هوای تنفسی مجموعه‌های نخبه کشور است که هدایت جامعه را بر عهده دارند بنابراین آلوده یا پاک بودن این هوای تنفسی بسیار تعیین کننده است.
۱۳۹۱/۱۲/۰۱
به قهقرا رفتن علوم انسانی را می شود به راحتی از زبان نوجوان ها شنید. نوجوان هایی که تازه می خواهند خیلی جدی وارد علم بشوند. نوجوان هایی که با این سوال که می خوام چی کاره بشم و چی به دست بیارم میرن و انتخاب رشته می کنند! خیلی راحت و ساده قید علوم انسانی را می زنند و با یک جواب که تهش هیچی نمیشی! میرن سراغ رشته های نون و آبدار دیگه!
آیا مقصر این قضایا من نیستم؟ قطعا من هستم. منی که دانشجوی تاریخ هستم و هیچ خلاقیتی از خودم ندارم. منی که دانشجوی جامعه شناسی هستم ولی سرم توی رویاهای نظریه پردازی خودم گرم است. منی که دانشجوی ادبیات هستم و خیال می کنم با شعر خواندن شاعرانه حق مطلب رشته ام را ادا کرده ام. و باز من و من و من...
من اولین مقصر عالم را خودم میدانم. شما را دیگر نمی دانم.
پ.ن: رشته های علوم انسانی آنقدر جان ندارند که بخواهند ایجاد جذابیت بکنند، مخصوصا وقتی تهش فکر کنی که هیچ پولی ته جیبت را نخواهد رفت! و باید گفت وا اسفا که جامعه با این عمل خود دارد اندیشیدن که رکن اصلی علوم های انسانی است از خود می راند!
+کاسه ی چه کنم نگیریم دستمان بهتر است، کاسه بشکنیم و خودمان آش بپزیم!
یکــ مَنــــ:)
